นานแล้วที่่่ไม่ได้กลับบ้าน แต่พอได้กลับก็ไปได้ไม่กี่่วัน คิดถึงบรรยากาศตอนเด็ก ๆ บ้านที่่ไม่ต้องมีรั้วกั้นเหมือนปัจจุบัน สมัยก่อนบ้านแต่ละหลังสามารถวิ่งทะลุหากันได้หมด ถึงแม้จะไม่ใช่ญาติกันหรือคนในครอบครัวเดียวกัน อยู่ตรงไหนก็มีแต่ร่มไม้ให้นั่งเล่น เรายังขีดเขียนพื้นดินเล่นกันอยู่เลย โยนเหรียญ
กระโดดยาง วาดรูป เล่นบนพื้นดิน ต่างกับปัจจุบัน มีแต่พื้นปูน พื้นคอนกรีด โลกเรานี่่่ช่างเปลี่่ยนแปลงได้เร็วมา ผ่านมาไม่กี่่ปี แป๊บเดียววิถีชีวิตของคนเราก็จะเปลี่่ยนไปแล้ว คนต่างจังหวัดก็ไม่ค่อยมีอะไรเปลี่ยนมาก แต่คนในเมืองนี่่สิ แตกต่างกันได้อย่างชัดเจน อยู่บ้านนอก แทบจะไม่ต้องใช้เงินเลย นอกจากซื้อข้าว ซื้อเนื้อสัตว์ แต่สำหรับคนที่่เขาสามารถุปลูกข้าวกินเอง ปลูกผัก และเลี้ยงสัตว์ ได้เองนี่่สิ
นับถือเลย อยากกลับไปใช้ชีวิตแบบไม่ต้องแก่งแย่งชิงดี ชีวิตที่่สงบ เรียบง่าย ไม่ต้องมีสิ่งให้มารบกวน
จิดใจ ไม่จำเป็นจะต้องมีเงินทอง ร่ำรวย การที่่เรามีปัจจัย 4 บ้าน อาหาร เสื้อผ้า ยารักษาโรค แค่นี้ชีวิตน่าจะมีความสุขนะ ชีวิตคนเรามันไม่มีอะไรยาก อย่างคำกล่าวที่่คุณโจน จันได ได้พูดไว้ว่า ชีวิตคนเรามันง่าย ไม่มีอะไรยาก จากรายการแทนคุณแผ่นดิน มนุษย์บ้านดิน
